Total War: Shogun 2 stanowi powrót do korzeni popularnej serii gier strategicznych, łączących klasyczną rozgrywkę turową z bitwami na wielką skalę toczonymi w czasie rzeczywistym.

Produkcja jest kontynuacją wydanego w 2000 roku Shogun: Total War, a jej akcję osadzono w targanej wojną domową XVI-wiecznej Japonii. Za jej stworzenie, tak samo jak w przypadku pozostałych części cyklu, odpowiada brytyjskie studio Creative Assembly. Mechanika Przeprowadzenie kampanii solowej zaczyna się od wyboru jednego z dostępnych klanów, z których każdy posiada własny emblemat (mon), region początkowy i specjalizację wojskową/ekonomiczną. Następnie dobieramy rodzaj kampanii: Władza nad światem, Długa oraz Krótka. Wybór determinuje, ile i jakie prowincje musimy zdobyć, by ją wygrać, oraz określa ramy czasowe na wykonanie tych celów.

Po rozpoczęciu rozgrywki zostajemy przeniesieni na mapę kampanii. Obejmuje ona największe wyspy Japonii (Honsiu, Sikoku oraz Kiusiu), podzielone na około 60 prowincji, z których każda posiada własną stolicę, budynki poboczne i sieć dróg. To na niej planujemy rozwój naszego rodu i przemieszczamy wojska oraz agentów. Żeby nasz klan rósł w siłę, musimy dbać o przychód, ład publiczny oraz zapasy jedzenia, zapewnianie przez odpowiednią infrastrukturę. Liczba budynków, jakie możemy wznieść w danym mieście, zależy od poziomu jego zamku – każde ulepszenie fortecy zapewnia dodatkową parcelę, na jakiej da się coś zbudować. Dodatkowe zyski przynoszą umowy zawarte z innymi klanami. Poprzez menu dyplomacji wypowiadamy im wojny/zawieramy pokój, aranżujemy małżeństwa, wręczamy upominki itp. Swój przychód otrzymujemy pod koniec każdej tury. Wtedy swoje ruchy wykonują pozostałe klany, sterowane przez SI. Oprócz zapewniania podstawowych surowców, budynki umożliwiają nam rekrutowanie żołnierzy oraz agentów. Z jednostek konstruujemy swoje armie, które przemieszczamy po ziemiach Japonii, tworzymy garnizony lub atakujemy wroga. Agenci, wśród których są ninja, metsuke, mnisi oraz misjonarze, służą z kolei do sabotowania działań innych klanów. Ich skuteczność oraz tempo rozwoju klanu zwiększamy, opracowując którąś ze sztuk, podzielonych na dwa drzewka. Pierwsze, Bushido, odpowiada za rozwój naszych sił militarnych, drugie, Droga Chi, za rozwój gospodarki. W grze istnieją również drzewka umiejętności przeznaczone generałom. Każdy z nich zapewnia armiom oraz flotom różne premie, określone przez wykupione zdolności, a podczas bitwy może wydawać jednostkom więcej rozkazów.

Gdy na mapie kampanii zdecydujemy się zaatakować któryś z zamków wroga, jego armię lub sami zostaniemy zaatakowani, uruchomi się specjalne menu określające stosunek naszych sił do jego. Jeśli jest niekorzystny, możemy spróbować uciec. Jeśli uznamy, że warto stoczyć bitwę, przechodzimy z trybu turowego na mapę do rozegrania bitwy w czasie rzeczywistym. Starcie rozpoczynamy od rozstawienia swoich sił. Jeśli w pobliżu pola bitwy znajdowała się kolejna armia, nasza lub wroga, może ona dołączyć w trakcie walki. Podczas planowania swoich działań należy brać pod uwagę kilka istotnych czynników: zmęczenie jednostek, pogodę, ukształtowanie terenu czy też rodzaj wojska, z jakimi się mierzymy. Przykładowo, przeciwko konnicy warto wysyłać jednostki wyposażone w broń drzewcową, w walce wręcz najlepiej spisują się wojownicy z katanami, a bojowymi jednostkami ninja niezauważenie przechodzimy na tyły wroga. Możemy również prowadzić bitwy morskie. Swoje floty konstruujemy w stoczniach, jednak nie wszystkie statki służą do walki – w grze istnieje kilka punktów handlowych, które zajęte przez flotę kupiecką zwiększają nasz przychód. Z kolei okrętami wojennymi blokujemy szlaki handlowe i porty wroga